JPY - jen japoński

Znaczenie japońskiego jena
Japoński jen jest trzecią najczęściej handlowaną walutą na świecie i najczęściej handlowaną walutą w Azji. Z powodu stosunkowo niskich stóp procentowych, japoński jen jest często wykorzystywany w transakcjach carry z dolarem australijskim i dolarem amerykańskim. Transakcja carry to strategia, w której waluta o niskiej stopie procentowej jest sprzedawana w celu zakupu waluty o wyższej stopie procentowej.

Wczesna waluta japońska
Historia waluty w Japonii rozpoczęła się w VIII wieku, kiedy to srebrne i miedziane monety, zwane Wado Kaichin, zaczęły być bite w 708 roku. Monety te naśladowały chińskie monety, a gdy Japonia nie była już w stanie produkować własnych monet, do kraju importowano chińską walutę. W ciągu następnych kilku stuleci napływ chińskich monet nie zaspokajał popytu, więc aby przeciwdziałać temu problemowi, dwie prywatnie bite japońskie monety, Toraisen i Shichusen, weszły do obiegu od XIV do XVI wieku. Około XV wieku zachęcano do bicia złotych i srebrnych monet znanych jako Koshu Kin, a złota moneta wkrótce stała się nową standardową walutą. Rząd później ustanowił zjednoczony system monetarny, który składał się z waluty złotej, a także srebrnych i miedzianych monet.

Współczesny japoński jen
Do XIX wieku w Japonii używano dolarów hiszpańskich, obok lokalnych walut. Aby uprościć i scentralizować różne monety używane w tym czasie, jen (który oznacza 'okrąg' lub 'okrągły obiekt') został stworzony w 1871 roku. Nowa Ustawa Walutowa opracowała system monetarny podobny do europejskiego, z systemem rachunkowym dziesiętnym. Jen działał na podstawie standardu bimetalicznego złota i srebra aż do 1897 roku, kiedy to został pozostawiony pod wyłącznym standardem złota. Po II wojnie światowej jen stracił dużą część swojej wartości, a w 1971 roku ustalono kurs wymiany na dolara amerykańskiego na poziomie 308 JPY za 1 USD. To trwało do 1973 roku, kiedy to przeszedł na zmienny kurs wymiany.